Wat ik verder ook leuk vind om op te merken is dat ik ondertussen, geheel automatisch, anders naar
mensen ben gaan kijken. Ik zat recent een programma te kijken op televisie en merkte op eens op dat ik
minder met de inhoud van het programma bezig was, maar me juist aan het richten was op de gezichten
van de mensen. Een meneer met grote oren, een dame met nauwelijks wenkbrauwen, neuzen, lippen,
gezichtsvormen. Heb een dag later overigens ook opgemerkt dat ik het bij mensen die echt voor me
staan gelukkig wel bewust ben, zodat ik ook niet ongemakkelijk naar hun gezicht ga staren.
Robbert V.